Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Duo Reges: constructio interrete. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.
Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Quid de Pythagora? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Simus igitur contenti his. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Nihilo magis. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis?
Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Erat enim Polemonis. Si enim ad populum me vocas, eum. Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Haec igitur Epicuri non probo, inquam.
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Quod quidem nobis non saepe contingit. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Sint modo partes vitae beatae. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Sed ego in hoc resisto; Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando; Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Nam de isto magna dissensio est. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Torquatus, is qui consul cum Cn. Efficiens dici potest. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;
Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Bork Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
