Non est igitur voluptas bonum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Sit sane ista voluptas. Duo Reges: constructio interrete. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. An eiusdem modi? Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

An eiusdem modi?

Primum quid tu dicis breve? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Scrupulum, inquam, abeunti; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Hoc non est positum in nostra actione. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Ea possunt paria non esse. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Iam in altera philosophiae parte. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Sed residamus, inquit, si placet. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Iam contemni non poteris.

Immo videri fortasse.

Bonum incolumis acies: misera caecitas. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Ea possunt paria non esse. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis.

Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Cur id non ita fit?

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Nam ante Aristippus, et ille melius. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quippe: habes enim a rhetoribus;

Maximus dolor, inquit, brevis est.

Que Manilium, ab iisque M. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Quid iudicant sensus? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Ita credo.

Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Proclivi currit oratio. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis.