Neutrum vero, inquit ille.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quid sequatur, quid repugnet, vident. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Duo Reges: constructio interrete. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Sed quot homines, tot sententiae; Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Tria genera bonorum; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Iam in altera philosophiae parte. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Hoc non est positum in nostra actione. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Falli igitur possumus.

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.

Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quid est enim aliud esse versutum? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Cur, nisi quod turpis oratio est? Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Zenonem roges;

Sed ego in hoc resisto; Sit enim idem caecus, debilis. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Avaritiamne minuis? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Id mihi magnum videtur. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Erit enim mecum, si tecum erit.

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Que Manilium, ab iisque M. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Ita nemo beato beatior. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Erit enim mecum, si tecum erit. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.