Erit enim mecum, si tecum erit.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Polycratem Samium felicem appellabant. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. At iste non dolendi status non vocatur voluptas.
Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Zenonem roges; Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint.
Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Equidem e Cn. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.
Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Tanta vis admonitionis inest in locis; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Restinguet citius, si ardentem acceperit.
Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Se dicere inter honestum et turpe nimium quantum, nescio quid inmensum, inter ceteras res nihil omnino interesse. Sed nimis multa. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Scisse enim te quis coarguere possit? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Nam ante Aristippus, et ille melius. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere.
Si enim ad populum me vocas, eum. Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Summus dolor plures dies manere non potest? Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Sed haec nihil sane ad rem; Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Si quae forte-possumus. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Bork
Easdemne res?
An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Et nemo nimium beatus est; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Duo Reges: constructio interrete. Quis Aristidem non mortuum diligit? Quis enim potest istis, quae te, ut ais, delectant, brevibus et acutis auditis de sententia decedere? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Si longus, levis. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Bonum incolumis acies: misera caecitas. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
