Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Duo Reges: constructio interrete. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Rationis enim perfectio est virtus; Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Ut id aliis narrare gestiant? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Praeclare hoc quidem.
Memini vero, inquam;
Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Et non ex maxima parte de tota iudicabis?
Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. De illis, cum volemus. Sint modo partes vitae beatae. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.
Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Prioris generis est docilitas, memoria;
Magna laus. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Numquam facies. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?
Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? At enim hic etiam dolore. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.
Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata.
Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. An hoc usque quaque, aliter in vita? Non est igitur voluptas bonum. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Cui Tubuli nomen odio non est? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia.
Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Cui Tubuli nomen odio non est? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
