Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam quid possumus facere melius? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Duo Reges: constructio interrete. Eadem fortitudinis ratio reperietur. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.
Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Summus dolor plures dies manere non potest? Iam contemni non poteris. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Utilitatis causa amicitia est quaesita. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.
Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.
Sed tamen intellego quid velit. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Itaque his sapiens semper vacabit. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Quis istud, quaeso, nesciebat?
Quid, de quo nulla dissensio est? Quid enim possumus hoc agere divinius? Ratio quidem vestra sic cogit. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.
Illa tamen simplicia, vestra versuta. Sed ad bona praeterita redeamus. At hoc in eo M. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
Pauca mutat vel plura sane;
At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Hic nihil fuit, quod quaereremus.
Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Age, inquies, ista parva sunt. Etiam beatissimum? Non est igitur summum malum dolor. Summus dolor plures dies manere non potest?
Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Iam in altera philosophiae parte. Ad eos igitur converte te, quaeso. Sed plane dicit quod intellegit. Haec dicuntur inconstantissime. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Restinguet citius, si ardentem acceperit.
Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quod totum contra est. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?
